tuwim

Julian Tuwim

Wspomnienie

Mimozami jesień się zaczyna,

złotawa, krucha i miła,
To ty, to ty jesteś ta dziewczyna,

która do mnie na ulicę wychodziła.

Od twoich listów pachniało w sieni,

gdym wracał zdyszany ze szkoły,
a po ulicach w lekkiej jesieni

fruwały za mną jesienne anioły.

Mimozami zwiędłość przypomina

nieśmiertelny żółty październik.

To ty, to ty, moja jedyna,
przychodziłaś wieczorem do cukierni.
Z przemodlenia, z przeomdlenia senny,
w parku płakałem szeptanymi słowy.

Księżyc z chmurek prześwitywał jesienny,

od mimozy złotej majowy.

Ach czułymi, przemiłymi snami

zasypiałem z nim gasnącym o poranku,

w snach dawnymi bawiąc się wiosnami,

jak ta złota, jak ta wonna wiązanka.